Herkes şu fıkrayı bilir; Hoca bir gün damda tamirat yapıyormuş. Olacak ya damdan aşağıya yuvarlanıvermiş kendini bir anda yerde bulmuş. Mahalle eşrafı hemen başına toplanmış, herkes doktor doktor diye bağırırken, hoca yattığın yerden seslenmiş doktora hacet yok bana damdan düşeni bulun, o anlar halimden.
Bende belki
ön çapraz bağlarından müzdarip birileri vardır da fazla terime girmeden anlatacak birilerini arıyorlardır; maksadıyla yazıyorum bu yazıyı.
Efendim, 2011 yılının mart ayında halı sahada futbol oynarken hiç bir müdahale ile karşılamadan ayağımın halıya takılması sonucu sağ dizim döndü. Hastane, mr şu bu derken; sağ ön çapraz bağımın koptuğu teşhisi kondu. Doktorum istersem ameliyat olmadan da yaşayabileceğimi ama bu bağın kendi kendini tamir etmediğini söyledi. Dizimi bandaja alıp buz tedavisi verdiler; yanına da 10 günlük raporla birlikte.
10 gün sonra işe başladım. Yürürken ağrılarım devam ediyordu. Zamanla dizimden seslerde gelmeye başladı. İnsanın canını sıkan, moralini bozan tam anlamıyla psikolojik işkenceye sebep olan bir ses. Ayrıca inanılmaz bir güç kaybı yaşıyordum. En ufak bir yokuş çıkınca dizlerim daha gitmiyordu. (Sigara vb. kullanmadığım halde) Merdivenler artık çıkılmaz olmuştu. 3 ay sonra yine doktora gittim. Doktoruma şikayetimlerimi anlattım. O da bana içeriğinde glucosamine ve Chondrotin olan bir ilaç verdi. İlacın adı Kondromin S Calcium. Eczaneye gidip kolayca alacağınız bir ilaçta değil. Sipariş veriyorsunuz getiriyorlar. Bu ilaç bağların güçlenmesini ve ağrının azalmasını sağlıyor. Yine de sesler gelmeye devam etti. Artık yolda yürürken dizimden başka bir şey düşünemez hale gelmiştim. Bastığım her adımı özenle atıyordum. Psikolojim iflas etmek üzereydi. Sonunda karar verdim ameliyat olmaya.
Doktoruma kararımı bildirince aynen şöyle dedi; "Ameliyat birşey değil, önemli olan ondan sonrası." aynen de dediği gibi oldu. 1,5 saatlik bir ameliyatla dizimden alınan bağ dokusu, kopan yere yerleştirildi. 15 gün boyunca yataktan kalkmadan uygun fizik hareketleri yapmam söylendi. Yanında da iki tane koltuk değneği ile birlikte.
Ameliyattan sonra 15 gün sargılar açılmadı. Açıldığında gördüğünüz manzara pek iç acıcı olmuyor. Kocaman şişmiş bir diz ve dikişler. Dikişleri aldırdıktan sonra, buz tedavisine devam ettim. Ek olarak da fizik tedaviye gönderdiler. 15 gün de orda fizik tedavi gördüm. Ameliyattan sonra maalesef dizinizin ustunde ( ust bacakta) belirgin bir
kas kaybı yaşıyorsunuz. Onu geri kazanmak için yoğun bir tedavi gördüm. Ama 15 günde olacak iş değildi tabiki de. Fizik tedaviden sonra yeniden doktorumun yanına gittim. O da bu kas kaybına dikkat çekerek, çalışmam gerektiğini hatta mümkünse spor salonuna gitmemi söyledi. Kısmet bu ya tam o sırada başka bir ön çapraz ameliyatı olan hasta geldi. Ameliyat olalı 1 yıl olmuştu ama halı sahada oynarken yine dizi dönmüş ve dizi inanılmaz şişmişti. Doktorum bana tembel olursan ve top oynamak istersen sana da olabilir dedi. O elemanı da biraz azarladı. Daha sonra da bana 6ay sonra görüşelim dedi.
Ameliyat olalı şu anda tam olarak 98 gün oldu. Yaklaşık 2 aydır düzenli olarak spora gidiyorum. Dizimdeki gelişim gözle görülür seviyede arttı. Üst bacak kaslarımı geri kazanmaya başladım. Ameliyattan sonra çömelemezken şu anda çömelebiliyorum. Merdiven inmek ve yokuş aşağı yürümek çok zor geliyordu, şükür ki onu da atlattık. Bir de koşu bandına çıkıp koşabilirsem benden daha iyisi olmayacak sanırım.
Son söz : Hocamın dediği gibi ameliyat birşey değildi. Lokal anestezi ile 1.5 saat içinde işi bitiriyorlar. 1 günde hastanede kalıyorsunuz. Sonra yallah eve. Eğer bu dertten müzdaripseniz ve yaşınız 40'ın altındaysa ben ameliyatı öneririm. Şu anda psikolojim düzeldi. Yürürken daha sağlam basıyorum. Bir sorunuz olursa yanıt vermeye de çalışırım. Son olarak futbola gelince; her ne kadar ailemkarşı çıksa da tedavim bitince (yaklaşık 6 ayım daha var) mutlaka o sahaya çıkacağım. (Ben sakatlandıktan sonra her zaman oynadığımız halı sahanın halısını değiştirdiler. Suni çim oldu. Orda topa vurmazsam aklım kalır. Aman evdekilere söylemeyin :))))
Kaynak: milliyet.com
